Vrijdag was het weer zover. Terwijl ik hier normaal gesproken altijd tegenop zie, was ik blij dat het tijd was voor mijn tweemaandelijkse controle in het universitaire ziekenhuis van Gent.
Er even tussenuit geweest.
Weeral een schooljaar voorbij. Met nog één studente in huis kennen wij maar al te goed de stress die examens met zich meebrengt. Gelukkig geen problemen en kan dochter 4 aan een welverdiende vakantie van twee en een halve maand beginnen.
Weer een van die typisch Belgische dagen! Te koud voor de tijd van het jaar en troosteloos door regenbuien. Zittend in mijn zetel met een bakje troost dwalen mijn gedachten af naar vroeger…
Eindelijk weer even tijd om in mijn dagboek te schrijven. Het was een chaotische maand maar tegelijkertijd ook een spannende maand!
Een week voorbij. Cas is nu zeven dagen oud en verandert elke dag. Meer en meer komen er bij hem bekende trekjes naar boven. Alleen verschillen ze naargelang de persoon die het zegt. Voor de één is hij helemaal zijn vader. Voor de ander totaal zijn moeder. Grappig hoe mensen zich aanpassen aan wie er op dat moment het dichtst bij de wieg staat: papa of mama!
Hij is geboren!! Ja, het is een jongetje bij dochter 2!! Niemand had het verwacht.
Druilerige regen is wat ik zie wanneer ik de gordijnen opentrek. Alles lijkt donkerder en triestiger nu de zon niet van de partij is. Ik heb er geen zin in vandaag. Een kop koffie doet mij ontdooien en geeft mij juist dat tikkeltje moed om weer aan de dag te beginnen.
Ben al een veertien dagen verkouden. Hoesten, snuiten, verstopte oren en een hoofd dat twee keer zo zwaar lijkt.
