Eindelijk is het terug zo ver !
Mijn bloedonderzoek van verleden week is voor het eerst helemaal normaal!
Dat had ik eigenlijk wel verwacht. Buiten enkele verhoogde waarden van de reumatesten heb ik mijn vroegere beruchte “energiestoten” teruggevonden. De zin bekruipt mij om weer allerlei kleine karweitjes op te knappen. Zonder resultaat probeert mijn gezin me tot kalmte aan te manen wanneer ik fanatiek het onkruid tussen de bloemen wil uittrekken of besluit dat het nu toch hoog tijd is om aan de jaarlijkse grote schoonmaak te beginnen. Gelukkig voor hen hou ik dit tempo nog niet lang vol en zit ik na een uurtje alweer uit te puffen in mijn zetel. Is er niet zo een spreekwoord van “de geest is sterk maar het vlees is zwak”?
Ben twee weken geleden met een vitaminekuur begonnen. Door de problemen met de witte bloedcellen raakte ik een groot deel van mijn haar kwijt, is het heel dun geworden en verkeert het nu in een erbarmelijke staat. Het is zo erg dat sommige mensen in ons dorp denken dat ik chemotherapie gehad heb en daarom mijn haar verloren ben. De kapper heeft er gelukkig een leuke “jongenskop“ van kunnen maken en het staat mij wel. Lekker fris met dit prachtig lenteweertje.
