Reizen als reumatoïde artritis patiënt? Het kan!

Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.

RA patiënten met allerlei beperkingen kunnen niet zelfstandig reizen, wordt dikwijls beweerd. Met mijn verhaal wil ik laten zien dat waar een wil is, er ook een weg is. Alhoewel dit niet voor iedere ernstige RA patiënt geldt. Soms zijn de problemen zo groot dat alleen totaal aangepaste reizen hen deze kans kan geven.

Enkele jaren geleden besloten mijn zus en ik, allebei reeds lang RA-patiënt, het er op te wagen om samen op vakantie te gaan. De winter stond voor de deur en we verlangden naar de warme zuiderse zon en elkaars gezelschap. Omdat we elk aan een andere kant van het land wonen zien we mekaar niet dikwijls. Met veel ups en downs hadden we enkele moeilijke jaren op gezondheidsvlak achter de rug. 

Allebei serieuze beperkingen die variëren van heup- en knieprotheses, halswervels en voeten die vastgezet zijn, tot handen die duidelijke tekenen van RA vertonen.

Paniek alom toen we aan onze naaste omgeving duidelijk maakten dat we deze keer eens zonder onze mannen een stapje in de wereld wilden te zetten.
Weten jullie wel waar jullie aan beginnen? Hoe gaan jullie dat klaarspelen? Wie gaat jullie vlees snijden?
Goedbedoelde vragen uit ongerustheid. Maar koppig als we toen waren, dreven we onze zin door. Tien dagen in het zonnige Almeria zagen we wel zitten!

In alle vroegte brachten twee nerveuze echtgenoten ons naar de luchthaven en “leverden” ons met veel goede raad af aan de incheckbalie. Door bij de reservatie een klein bedragje méér te betalen, bracht een speciaal busje met lift ons tot aan het vliegtuig. De comfortabelste plaatsen vooraan waren voor ons voorbehouden. Met een glaasje in de hand voelden we ons echte RA-bv’s. De reis kon niet meer stuk!

Eenmaal daar was het alleen maar genieten van de warme zon. Zalig nietsdoen, uitrusten onder een palmboom en kleine wandelingetjes maken langs het strand. Maar vooral veel bijpraten. We genoten ondanks al onze beperkingen… op ons eigen tempo. Even vergetend dat er in ons lichaam nog altijd dat “RA beest” zat . Het thuisfront: die hoefden zich geen zorgen te maken. Wat de één niet kon, werd door de andere overgenomen. We vormden het perfecte team.

En wat het snijden van het vlees betrof? Wees gerust! Daar waren genoeg “knappe zuiderse” alternatieven voor!

Greet, 25/09/2007

Schrijf je eigen verhaal neer en stuur naar ra@raliga.be.