Leven in de schaduw van een chronische ziekte
Bij een tijdelijke ziekte of bij een ongeluk is er perspectief op herstel. Er komt een moment dat je fysiek opknapt. Mentaal komt er ook ruimte om te verwerken wat er met je is gebeurd. Maar het kan ook dat je beperkingen hebt overgehouden aan je ziekte of ongeluk. Je kunt niet meer wat je daarvoor kon, je hebt minder energie of je hebt bijvoorbeeld concentratieproblemen.
Een chronische ziekte is een ander verhaal. Het is een ziekte waarvan de klachten lang aanwezig zijn en meestal niet meer weggaan. Het is een proces dat zich ongemerkt in je lichaam is komen installeren zodat je minder goed functioneert. Na een periode van onzekerheid kom je terecht in de medische molen waar de aandacht vooral gaat naar de diagnose, je fysieke toestand (die afbrokkelt) en uiteraard de behandelmogelijkheden.
Je krijgt de indruk dat je minder controle hebt en bij momenten kom je in een afhankelijke positie waarin anderen zeggen wat er moet gebeuren. Er is hoop op stabilisatie. Het kost tijd om je te realiseren en te verzoenen met het idee dat de ziekte blijvend deel zal uitmaken van je leven. Horen dat je chronisch ziek bent, kan heel ingrijpend zijn. Wat allemaal zo vanzelfsprekend was in je leven is dat niet meer. Je verliest uiteraard in eerste instantie je gezondheid maar je moet ook heel wat aan zelfstandigheid inboeten.
Het rouwproces bij chronische ziekte verloopt volgens een aantal fases.
Daarover kom je meer te weten in het volledige verhaal van Nelly dat je kan lezen in ons ledenblad RAAM of op ons ledenportaal LidWeb. Meer lezen