Maandag 28 april 2008

Categorie: 

Druilerige regen is wat ik zie wanneer ik de gordijnen opentrek. Alles lijkt donkerder en triestiger nu de zon niet van de partij is. Ik heb er geen zin in vandaag. Een  kop koffie doet mij ontdooien en geeft mij  juist dat tikkeltje moed om weer aan de dag te beginnen.

Mijn verkoudheid is nu toch van plan de strijd op te geven. Ik voel mij beter! De stijfheid in mijn gewrichten is miniem en het is alweer een hele poos geleden dat ik nog een pijnstiller nodig had. De MabThera werkt! Daar ben ik nu wel zeker van! En ik ben er blij om. Ik betrap mij er op dat ik plannen maak om de draad weer op te rapen waar ik hem een tijd geleden heb laten vallen. Er liggen nog enkele dringende karweitjes te wachten. Vooral nu er héél binnenkort een kleinkindje komt. We wachten al 6 dagen. Maar blijkbaar is het baby’tje nog niet van plan een stapje in de wereld te zetten. Hij of zij heeft het goed bij mama. En ik kan het geen ongelijk geven. Het zal, spijtig genoeg, in een wereld terecht komen waar pijn en miserie voor veel mensen dagelijkse dingen zijn.
Mijn allergrootste wens naar mijn kinderen en kleinkinderen toe is een leven zonder RA. Maar dat is iets wat de toekomst zal uitwijzen. Of erfelijkheid bij RA een rol speelt, is in ieder geval nog niet bewezen. Gelukkig maar!