Een week voorbij. Cas is nu zeven dagen oud en verandert elke dag. Meer en meer komen er bij hem bekende trekjes naar boven. Alleen verschillen ze naargelang de persoon die het zegt. Voor de één is hij helemaal zijn vader. Voor de ander totaal zijn moeder. Grappig hoe mensen zich aanpassen aan wie er op dat moment het dichtst bij de wieg staat: papa of mama!
Ondertussen is ons huis veranderd in een echte bouwwerf. Noodzakelijke herstellingen die niet meer konden uitgesteld worden. Een kleine kamer van 4 op 5m met alleen een straaltje licht door een raampje is voor ’t moment onze leefruimte. Het is zelfs onmogelijk om in de tuin te geraken. Deprimerend vind ik het. Vooral nu buiten de zon uitbundig schijnt. Binnen moet ik de verwarming aanzetten om het wat warm te krijgen. Terwijl ik zo kan genieten van de zonnewarmte! Ik voel de koude tot in mijn botten. Hopelijk heeft het geen weerslag op mijn RA. Dat kan ik nu best missen.
De aften, die ik enkele weken geleden in mijn mond had, zijn in alle hevigheid terug en beletten mij warme dranken te drinken en harde dingen te eten. Zou het iets te maken hebben met MabThera of misschien toch de Ledertrexate? Ook mijn verkoudheid steekt de kop weer op. Keelpijn en hoofdpijn zorgen ervoor dat ik niet goed slaap en ik mij ’s morgens heel moe voel. Op het einde van deze week wacht mij een bloedonderzoek want op 16 mei staat een nieuwe controle in Gent op het programma.
