Kleine overwinningen die het verschil maken

Geplaatst op: 
Maandag, 3 juni, 2019 - 16:24

Ik heb al meer dan 34 jaar RA. Je zou kunnen zeggen, dan heb je er wel mee leren leven.

Over het algemeen is dit wel zo en dan denk je "ik kan het wel, ik heb het eerder meegemaakt".
Ik bekijk mijn problemen meestal realistisch en laat me deskundig begeleiden. Met een positieve benadering van de problemen worden deze uitdagingen telkens kleine overwinningen die me gelukkig maken. Hierdoor doe ik ervaringen op en groei ik als mens.

Mijn eerste zware opstoot heeft wel iets teweeggebracht in mij.
Zo spreek ik meestal van gebeurtenissen die plaatsvonden vóór mijn diagnose van RA, of na deze diagnose.

In de loop van de jaren heeft "mijn RA" gezelschap gekregen van nog enkele andere aandoeningen en het voor-en-na-gevoel was ook hier aanwezig.
Telkens was ik na het afsluiten van het probleem puur gelukkig, ook al is er soms blijvende medicatie nodig.

Met één van deze medicijnen heb ik een haat-liefde-verhouding; Medrol is al meer dan 20 jaar een vaste waarde in mijn leven.
Het heeft mij al door vele moeilijke momenten geholpen maar het heeft ook zijn sporen nagelaten.
Ik heb hoognodig moeten afbouwen tot 4 mg, omdat mijn spieren niet meer normaal functioneerden. Mijn huid is heel dun en breekbaar geworden.

Door mijn RA zijn vele van mijn gewrichten door ontsteking beschadigd met daarbovenop de gewone slijtage.
Onlangs was een knieprothese noodzakelijk.

Het preoperatief onderzoek en het voorbereidend gesprek met de prof was goed verlopen. Ik had er alle vertrouwen in!
En toch zou dit weer een voor-en-na-moment worden dat ik nooit zal vergeten.

De operatie aan de knie was goed gelukt maar er was bijkomende schade.
Net voor de operatie werd er een infuus in mijn arm gestoken en alles leek in orde.
Tijdens de operatie werd de arm steriel afgedekt en er werd niet meer naar deze arm gekeken.

Kleine overwinningen die het verschil makenPas na de geslaagde knieoperatie stelde men vast dat het infuus lekte en dat bovendien mijn arm heel erg gezwollen was en op twee grote plaatsen en een kleinere was opengebarsten.
Dit had niemand zien aankomen en iedereen schrok over wat er gebeurd was.
Mijn arm werd onmiddellijk verzorgd en op de juiste manier ingebonden.
Na 24 uur mocht het verband eraf en zag ik voor het eerst de gapende wonde.
Ik was enorm onder de indruk en vroeg mij af, wanneer dit genezen zou zijn?
Natuurlijk was hier iets fout gelopen. Als mijn huid niet zo verzwakt was door de Medrol zou mijn arm waarschijnlijk niet opengebarsten zijn.

In het hospitaal werden mijn knie en arm goed verzorgd.
Na vier dagen mocht ik naar huis met een behandelplan voor de huisarts, de thuisverpleging en de kinesisten.

Extra problemen waren niet voorzien.
Toch kreeg ik een enorme allergische reactie over bijna mijn hele lichaam
. De drie volgende dagen en nachten zijn voor een stuk aan mij voorbijgegaan, alleen de horror is me erg bijgebleven.
De thuisverpleging en de huisdokter deden wat ze konden en mijn lieve echtgenoot was er op de momenten dat ik hem nodig had.
Het heeft nadien nog een volle week geduurd, vooraleer de allergie grotendeels onder controle was.
Maar de problemen waren nog niet van de baan.

Sinds juli 2018 neem ik Olumiant als basismedicijn voor mijn RA. Het was nodig om vijf dagen voor de operatie hiermee te stoppen, zodat het middel geen invloed kon hebben op de wondheling.
In principe kon ik drie weken na de operatie terug opstarten. Nu had ik een bijkomend probleem, want mijn arm zou het beste eerst genezen. Hoe lang zou dat nog duren?

In de loop van de derde week na de operatie deed ik een RA-opstoot, wel heftig maar niet langdurig, oef.

In week vier na de operatie werd het voor mij heel duidelijk dat je heel erg rekening moet houden met de aandoeningen die je hebt, maar zeker ook met al de medicatie die daarbij komt kijken.

Er was ergens in november afgesproken dat ik een medicatieswitch zou doen in april.
Zo gezegd, zo gedaan, maar mijn lichaam was nog veel te gevoelig. Ik kreeg zowat alle bijwerkingen die je maar kon krijgen, alsook opnieuw een allergische reactie.
Na dag 6 ben ik in overleg met de huisarts gestopt. Enkele dagen nadien lag ik nog helemaal in de prak. Ik heb contact genomen met de reumatoloog. Zij kent me goed en was volledig op de hoogte van de situatie. Na volledig onderzoek is er twee dagen nadien beslist dat ik terug mocht starten met Olumiant, ook al was mijn arm nog niet genezen. Ik wou dit zo graag, al wist ik niet zeker of mijn lichaam het zou aankunnen.

Mijn medicatie is mijn redding.

Kleine overwinningen die het verschil makenOndertussen loop ik nu al dagen met een lach op mijn gezicht, zelfs in mijn eentje gaat de lach niet weg.
De wonde aan de arm is bijna genezen, mijn knie is helemaal op schema.
Mijn lichaam heeft nog wat in te halen maar met liefdevolle zorg voor mezelf komt het goed.
Deze knieoperatie met bijkomende schade zal Ik nooit vergeten, de lach op mijn gezicht ook niet.
Ik geloof in de toekomst!

Voor vragen over dit artikel kan je mailen naar info@raliga.be

banner privacy