Transparantie over de kwaliteit van gezondheidszorg
Medische handel met voorkennis
De CM vindt dat mensen bij wie slokdarmkanker wordt vastgesteld mogen weten in welk ziekenhuis ze de beste behandeling mogen verwachten. Het Universitair Ziekenhuis Leuven en dat van Gent scoren het best. Ik vraag me dan af wat ik over de overige ziekenhuizen die zich met slokdarmkanker inlaten moet denken. Zijn patiënten daar proefkonijnen of oefenmaterie, voor wie het niet zo nauw steekt? Het mag duidelijk zijn dat transparantie over de kwaliteit van gezondheidszorg een noodzaak is, een mensenrecht. Tussen leven en dood bestaan meer dan 50 shades of grey.
En goed, we weten nu iets meer over de kwaliteit in verschillende ziekenhuizen van de behandeling van slokdarmkanker. Wat met de ziekenhuisbacterie? Daar wil ik ook wel graag de scores van kennen. Waar ligt de norm en welke instellingen falen hier? Kan ik met een gerust gemoed op consultatie gaan in mijn regionaal ziekenhuis?
Evenzeer is een slecht 'gezette' heup of een andere ingreep een aanslag op ons uitzicht op levenskwaliteit. Sommigen zijn nu al in staat de beter presterende ziekenhuizen en artsen te detecteren. Terecht hecht men daar belang aan de reputatie en de succesratio van de uitvoerende artsen. En sommigen zijn dus beter dan anderen in staat om goed geargumenteerde beslissingen te nemen over waar een patiënt het best behandeld wordt. Patiëntenverenigingen blijken ook over deze informatie te beschikken. Je hebt dus een vakbond nodig om in leven te blijven?
Dit is insider trading, handel met voorkennis, op leven en dood. Intussen is dit in de financiële wereld om goede redenen bij wet verboden. Maar in gezondheidsaangelegenheden kan het dus wel. Meer zelfs, het is een slimme en terechte activiteit voor wie in slechte gezondheidspapieren verzeild geraakt.
Maar eerlijk en fair is het niet in een gezondheidssysteem dat zegt democratisch te zijn. Het wordt hoog tijd dat iedereen toegang krijgt tot de performantiescores van ziekenhuizen. Iedereen heeft recht op informatie die zijn of haar gezondheid en dus leven aangaat. Niet alleen mensen met de juiste connecties. Een eerste stap zou kunnen zijn dat huisartsen toegang krijgen tot deze informatie. Zij kunnen dan in rustig overleg de patiënten oriënteren. Maar mag ik er dan van uit gaan dat alle huisartsen even goed zijn in hun vak?
In ieder geval is het hoog tijd om nuttige informatie te delen. We leven in de eeuw van de informatie. In die eeuw is het moreel niet aanvaardbaar dat de bureaucraten bij ziekenfondsen of in andere overheden op informatie blijven zitten die onze kansen op een kwalitatief leven bij ziekte kunnen beïnvloeden. Hun betutteling mag stoppen. Wij willen weten. Wij willen zélf weten welke risico's we lopen en aan wie we onze gezondheid en dus ons leven toevertrouwen. Openheid, nu!
Bron: De Morgen, 22 juni 2013: m.demorgen.be/
Geplaatst: 2013-07-01
