Gewapend met de resultaten van het bloedonderzoek zit ik om 10.00u in de wachtzaal. Ik ben benieuwd wat de professor te zeggen heeft over die verhoogde CRP.
De ontsteking zit duidelijk in mijn handen. Mijn knokkels zijn stram en dik. Ik merk dat mijn handen zwaar geleden hebben onder mijn slechte periode. Veters knopen gaat plots niet meer. Hoe ik ook probeer, het lukt mij niet om lusjes te maken. Na drie kwartier stap ik terug naar de auto. De arts was duidelijk. Er is zeker beterschap in zicht maar ik moet toch nog even geduld hebben. Zestien weken moet je rekenen voor de medicatie voor 100% werkt. Met elf weken zit ik dus op de goede weg. Hij sprak zelfs om in de toekomst de cortisone te verminderen! Als dat geen goed nieuws is! Om een terugbetaling door het ministerie van volksgezondheid van MabThera® te verkrijgen moet er een volledig dossier opgemaakt worden. Daarom heb ik begin februari terug een afspraak. Gent is de laatste tijd zowat mijn tweede thuis geworden. Zo voelt het aan om zo dikwijls op consultatie te moeten komen. Gelukkig kan ik voor de lange autorit altijd op mijn man rekenen.
