Stilaan voel ik mij terug sterker. Mijn wereld beperkt zich niet meer alleen tot mijn vertrouwde zetel. Ik heb weer interesse in de wereld rondom mij.
Maar toch heb ik eigenlijk geen reden om optimistisch te zijn.
Bij mijn laatste bloedonderzoek stelde men vast dat de witte bloedcellen amper gestegen waren en dat nu ook mijn bloedplaatjes te lijden hebben onder de Ledertrexate. Minder dan de helft van het aanvaardbare aantal zijn nog in mijn bloed te vinden. Met als resultaat dat ik vol met blauwe plekken sta.
Paniek bij de huisdokter! Zo vlug mogelijk contact opnemen met de prof in Gent was zijn raad.
Ondertussen is dit gebeurd en staat er mij op 27 januari een afspraak te wachten met de hematoloog. Wat ik al zeker weet is dat er opnieuw een beenmergpunctie zal gebeuren. Daar zie ik nu juist het meest tegen op. Geen fijne ervaring zoiets. En ik die dacht dat ik er van af was! We zullen nog maar eens op de tanden moeten bijten en denken dat het nu eenmaal niet anders kan, willen ze te weten komen waarom de bloedplaatjes verminderen.
Maar toch is er een heel groot lichtpunt in deze “donkere” dagen. Daantje, het zoontje van dochter 3, zal begin juli een broertje of zusje krijgen! Voor ons is dat kleinkindje nr. 5 in drie en een half jaar tijd!! 2009 kan voor mij al niet meer stuk.
