Op zaterdag 28 maart had ik de kans om een informatiedag mee te maken georganiseerd door de RA-liga.
Ik voelde mij goed en wou deze kans niet laten liggen. Ik kon kiezen uit vier verschillende sessies waaronder ook “reumatoïde artritis en vermoeidheid”. Daar wilde ik wel wat meer over weten want als RA-patiënte is dat voor mij wel één van de vervelendste en moeilijkste dingen om mee te leven. Terwijl de pijn dikwijls onder controle is, blijft die moeheid toch parten spelen. Alsof iets in mij wil zeggen: “ja Greet, je voelt je misschien beter. Maar opgepast, dat RA-beest sluipt nog steeds in je lichaam rond”. Mijn conclusie na deze sessie was dat ik, en vele RA-patiënten met mij, toch weer genoodzaakt ben om dit probleem te aanvaarden. Het te beschouwen als een onderdeel van mijn ziekte. Zoals de stijfheid ’s morgens. Zoals mijn misvormde handen die bijna elke dag iets laten vallen of moeite hebben om een tasje kofie vast te nemen. Weer komt dat moeilijke zinnetje “je moet er mee leren leven" op de proppen. Ik heb er soms een hekel aan en wil het het liefst zo weinig mogelijk horen.
Gelukkig zijn er nog zekerheden in het leven. Zoals net op tijd aankomen bij dochter 2 om de eerste stapjes van kleinzoontje Cas, bijna 1 jaar oud, mee te maken. Of om het bolle buikje van dochter 3 te zien die ons vijfde kleinkindje draagt. Dat zijn dingen die belangrijk zijn voor mij en die mij op die momenten “gezond” doen voelen. Je concentreren op dingen die nog wel kunnen in plaats van stil te blijven staan bij wat niet meer gaat.
