Bij elk blaadje dat aan de bomen en struiken ontluikt, voel ik mij sterker en sterker worden.
Ik ben duidelijk een lente- en zomermens. Het lijkt wel of mijn lichaam die hele tijd gewacht heeft op de eerste tekenen van de lente. Verzonken in een diepe winterslaap om plots gewekt te worden door de eerste zonnestralen.
Van alle kanten krijg ik complimentjes dat ik er beter uitzie (ben ondertussen 2,5 kg terug bijgekomen). Ik voel mij ook veel beter maar toch laat mijn RA weer een beetje van zich horen. Na 8 maanden lijkt de behandeling met MabThera wat uitgewerkt te raken. Ik merk het aan de gewrichtjes in mijn handen: ’s morgens heel stijf en pijnlijk. Moeite om zonder brokken te maken de ontbijttafel te dekken. Schrik hebben om iemand stevig de hand te drukken… Kleine dingen die mij erop wijzen dat ik toch nog altijd met die vervelende ziekte opgescheept zit. Niet dat ik gedacht had dat ze verdwenen zou zijn maar toch…
De beenmergonderdrukking die al enkele maanden mijn lichaam teistert lijkt de goede weg op te gaan. De witte bloedcellen en andere bloedwaarden zijn bijna tot het normale niveau gestegen. Voor het eerst in lange tijd zie ik het weer helemaal zitten.
