Biologics en kanker

De behandeling met ‘Biologics’ bij de behandeling van reumatoïde artritis wordt geassocieerd met verhoogd risico op huidkankers, maar geen andere kankers.

De relatie tussen RA en het voorkomen van kanker is ingewikkeld. Epidemiologische studies toonden meestal aan dat bloed- long- en huidkanker verhoogd voorkomen bij RA patiënten, terwijl borst- en darmkanker minder voorkomen. Of deze kankers veroorzaakt worden door de RA zelf of door de medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken - die genomen worden om RA te behandelen -, is een onderwerp van voortdurende discussie en onderzoek. Het resultaat van verschillende klinische onderzoeken en uitgevoerde studies verschillen voor wat het risico op maligniteiten en de relatie van het gebruik van tumor necrosis factor alpha (TNFα) blockers betreft. (TNFα is een biologische therapie die effectief is bij de behandeling van de symptomen van RA bij patiënten die geen baat meer vinden bij de traditionele DMARDs).

Om het risico op kanker tijdens behandeling met ‘biologics’ door RA patiënten op een begrijpelijke en afdoende manier te kunnen beoordelen, hebben twee onderzoeksspecialisten, Frederick Wolfe, MD, van de University of Kansas School of Medicine, en Kaleb Michaud, PhD, van de University of Nebraska Medical Center, zich gericht tot twee omvangrijke databases: de ‘National Data Bank for Rheumatic Diseases’ en de ‘US National Cancer Institute SEER’. Terwijl ze data van beide verzamelden en vergeleken, bestudeerden ze het voorkomen van kanker bij 13.001 RA patiënten over een totale periode van 49.000 jaar. Ongeveer 49% van deze patiënten werden ooit behandeld met anti-TNFα medicijnen. Zoals zij vermeldden in hun september 2007 nummer van Arthritis & Rheumatism, “behandeling voor RA met ‘biologics’ verhoogt het risico op huidkanker, inclusief melanomen, maar geen enkele andere specifieke kanker – geen long-, lever-, hersen- of botkanker, geen Hodgkin of leukemie, geen stevige tumoren of lymfomen – en ontwikkelen kanker in het algemeen niet.”

Tussen de studie bevolking identificeerden Dr. Wolfe en Dr. Kaleb 623 gevallen van huidkanker en 537 gevallen van andere kankers. Daarna trachtten zij de impact van gebruik van ‘biologics’ te bepalen op kankervoorkomen. Als raming van het relatieve risico op het ontwikkelen van verschillende vormen van kanker berekende het team de kansenverhouding voor elke kanker die hier onderwerp van studie was. Ze hielden ook rekening met geslacht, roken, niveau van opvoeding, ernst van de ziekte en gebruik van prednisone. Om het risico te beoordelen van verschillende kankers die geassocieerd werden met behandeling met ‘biologics in het algemeen, breidden zij daarnaast de analyse uit op individuele TNFα blockers, etanercept en infliximab.

Gezamenlijk en individueel werd er een samenhang gevonden tussen anti-TNFα therapie en een verhoogd risico op huidkankers. Gebruik van ‘biologics’ had geen impact op een andere vorm van kanker.

“Hoewel onze gegevens geen samenhang vertonen tussen maligniteiten en therapie met ‘biologics’, uitgezonderd voor huidkanker, was de gemiddelde blootstelling aan ‘biologics’ slechts 3,0 jaar” noteerde Dr. Michaud. “Het is mogelijk dat de associatie tussen maligniteit en behandeling met ‘biologics’ sterker zou kunnen worden na langere tijd van follow-up of van blootstelling. Nochtans worden de echte associaties meestal gezien binnen deze tijdspanne”.

Ondanks de potentiële limieten van deze studie biedt ze terug zekerheid aan de RA patiënten die behandeld worden met etanercept of infliximab, evenals aan de patiënten die een therapie met ‘biologics’ overwegen als mogelijke optie.

Bron: John Wiley & Sons, Inc., Hoboken, NJ – 29 augustus 2007
Vrij vertaald door Mia