|
Wie kan zich beter en waarheidsgetrouw inleven dan zij die -net als wij- elke dag opnieuw met de gevolgen van reumatoïde artritis moeten omgaan? Iedereen heeft zijn verhaal. Heb jij iets te vertellen en wil je het met ons delen?
 Stuur het naar ra@raliga.be . Wij publiceren jouw ervaring graag, ook anoniem/zonder foto als je dat wenst.
|
|
Schrijvers in de kijker:
|
Gelegenheidsschrijvers:
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
Goede avond,
Ik ben 53 jaar. Bij mij is RA 1 jaar geleden vastgesteld.
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
Woensdag 11 juni
Na het fietsavontuur was er nauwelijks tijd om me mentaal om te schakelen naar het congres,
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
In een vorig leven heb ik nog gewerkt. Lang geleden lijkt het nu. Maar de herinneringen aan die tijd liggen nog vers in mijn geheugen.
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
Mijn wereld stortte in want ik wist wel wat mij te wachten stond omdat mijn moeder ook al op jeugdige leeftijd RA gekregen had en ik van kindsbeen af daarmee geconfronteerd werd.
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
Zondag 13 juli is het zover. Ik mag het ziekenhuis verlaten na een verblijf van twee maand.
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
Mijn verhaal begint op 02/04/2008. Ik ben een vrouw van 48 jaar, in de fleur van mijn leven, zegt men toch.
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
Leven met RA – het kan! Maar hoe omgaan met zeldzame onvoorziene en ernstige complicaties?
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
Al heel wat jaartjes gebruik ik een rolstoel. Niet dat het in mijn dagelijkse thuishandelingen een noodzaak was. Wel bij wandelingen, winkelen, tentoonstellingen enz. De reden: stappen was moeilijk en pijnlijk; lange afstanden waren onmogelijk. Daarvoor zorgden mijn pijnlijke misvormde RA-gewrichten wel.
Opgelet: Dit is een verouderd artikel uit ons archief. De inhoud kan inmiddels niet meer van toepassing zijn.
Op 18.12.07 betoogden 25.000 mensen voor koopkracht: "zelfs als je met 2 werkt krijg je de eindjes amper aan elkaar geknoopt". Die alarmkreet klonk op deze vakbondsbetoging in Brussel…
Wat is er nu van aan?
